دانشمندی که برجستگی معنوی‌ و علمی‌اش به شهادت ختم شد

اول مرداد؛ سالگرد شهادت داریوش رضایی‌نژاد

دانشمندی که برجستگی معنوی‌ و علمی‌اش به شهادت ختم شد

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با حضور در منزل شهید رضایی‌نژاد خطاب به همسر شهید می‌گویند «اینها هم برجستگی علمی داشته‌اند، هم برجستگی معنوی. نشانه‌اش هم شهادت است.»

به گزارش ایتنا به نقل از اصولگرا و به نقل از فارس، شهید داریوش رضایی‌نژاد، دانشمند هسته‌ای کشورمان که در اول مرداد سال 90 توسط سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی، موساد به شهادت رسید از نخبگان علمی کشورمان بود که ضمن تدریس و انجام فعالیت‌های تحقیقاتی، مسئولیت اجرای بسیاری از طرح‌های تحقیقاتی در دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی و خواجه نصیرالدین طوسی را بر عهده داشت. به گزارش فارس شهید رضایی‌نژاد که در تمام مراحل آزمون دکترای سال 90 دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی پذیرفته شده بود در نهایت موفق به اخد مدرک خود نشد و با شهادتش به مسیر پیشرفت علمی‌ کشور جان تازه‌ای بخشید. وی شب حادثه به همراه همسر و فرزندش مقابل خانه خود در خیابان بنی‌هاشم، هدف سوءقصد 2 موتور سوار قرار گرفت و بر اثر اصابت 5 گلوله به شهادت رسید؛ در اثر این سوءقصد، همسر و آرمیتا دختر خردسال رضایی‌نژاد که زخمی شده بودند برای مداوا به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل شدند. * نخبه‌ای که در 20 سالگی از دانشگاه فارغ التحصیل شد ... .

اول مرداد؛ سالگرد شهادت داریوش رضایی‌نژاد

دانشمندی که برجستگی معنوی‌ و علمی‌اش به شهادت ختم شد

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با حضور در منزل شهید رضایی‌نژاد خطاب به همسر شهید می‌گویند «اینها هم برجستگی علمی داشته‌اند، هم برجستگی معنوی. نشانه‌اش هم شهادت است.»

به گزارش ایتنا به نقل از اصولگرا و به نقل از فارس، شهید داریوش رضایی‌نژاد، دانشمند هسته‌ای کشورمان که در اول مرداد سال 90 توسط سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی، موساد به شهادت رسید از نخبگان علمی کشورمان بود که ضمن تدریس و انجام فعالیت‌های تحقیقاتی، مسئولیت اجرای بسیاری از طرح‌های تحقیقاتی در دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی و خواجه نصیرالدین طوسی را بر عهده داشت. به گزارش فارس شهید رضایی‌نژاد که در تمام مراحل آزمون دکترای سال 90 دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی پذیرفته شده بود در نهایت موفق به اخد مدرک خود نشد و با شهادتش به مسیر پیشرفت علمی‌ کشور جان تازه‌ای بخشید. وی شب حادثه به همراه همسر و فرزندش مقابل خانه خود در خیابان بنی‌هاشم، هدف سوءقصد 2 موتور سوار قرار گرفت و بر اثر اصابت 5 گلوله به شهادت رسید؛ در اثر این سوءقصد، همسر و آرمیتا دختر خردسال رضایی‌نژاد که زخمی شده بودند برای مداوا به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل شدند. * نخبه‌ای که در 20 سالگی از دانشگاه فارغ التحصیل شد شهید داریوش رضایی نژاد در سال 1356 در شهرستان آبدانان از توابع استان ایلام در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را بصورت جهشی گذراند و در مقطع متوسطه در رشته ریاضی فیزیک فارغ التحصیل شد و در سال 1373 در آزمون سراسری شرکت کرد و در رشته الکترونیک دانشگاه صنعتی مالک اشتر اصفهان پذیرفته و در سن 20 سالگی از این دانشگاه فارغ التحصیل شد. شهید رضایی نژاد در همان سال در سازمان صنایع دفاعی کشور مشغول به کار شده و سال 1379 در رشته الکترونیک در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه ارومیه پذیرفته شد و در سال 1389 نیز در مقطع دکتری حرفه‌ای در رشته برق گرایش قدرت در دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی تهران به تحصیل ادامه داد و در روزهایی که مشغول تهیه تز دکتری خود بود توسط موساد به شهادت رسید. شهید رضایی‌نژاد دومین شهید هسته‌ای کشورمان پس از دکتر مسعود علی‌محمدی بود که 22 دی 1388 در تهران توسط عناصر فریب‌خورده رژیم صهیونیستی به شهادت رسید؛ مجید شهریاری و مصطفی احمدی روشن نیز از دیگر شهدای هسته‌ای کشورمان بودند که با شهادت خود پیشرفت و خودکفایی هسته‌ای ایران اسلامی را تضمین کردند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی 29 دی‌ماه سال جاری با حضور در منزل دانشمند شهید داریوش رضایی‌نژاد، با خانواده‌ی این شهید دیدار و گفت‌وگو کردند. ایشان خطاب به همسر شهید می‌گویند «اینها هم برجستگی علمی داشته‌اند، هم برجستگی معنوی. نشانه‌اش هم شهادت است. این حرف اینقدر تکرار شده که عمقش پنهان مانده. اما خدا شهادت را نصیب هرکسی نمی‌کند.» * آرمیتا رضایی‌نژاد: اسراییل جزیره آدم بدهاست سایت مقام معظم رهبری حاشیه‌های دیدار آن روز را اینطور روایت می‌کند: روزی که مقام معظم رهبری به منزل شهید رفتند، آرمیتا روز حادثه را برای آقا نقاشی می‌کند؛ از او می‌پرسم «اون روز چی شد؟» و آرمیتا جواب می‌دهد: «بابام رو با تفنگ کشتن. من بالا سرش بودم. مامان جیغ می‌کشید. من رفتم خونه همسایه‌مون. بابا رو بردن بیمارستان. بعد رفتم خونه عمو خوابیدم. چون مامان نبود.» می‌پرسم: «کی بابات رو کشت؟» می‌گوید: «اسراییلیا. اسراییل جزیره آدم بدهاست. آدم خوبا رو شهیدشون می‌کنن.» می‌گویم: «می‌خوای چی‌کارشون کنی؟» می‌گوید: «اول دستگیرشون می‌کنیم. بعد میندازیمشون جهنم.» جهنم را آنقدر سفت و سخت می‌گوید که خنده‌ام می‌گیرد و می‌پرسم: «خودت؟» می‌گوید: «نه. پلیسا می‌گیرنشون. خدا هم میندازدشون جهنم.» جوابش به نظر قانع‌کننده می‌رسد. وقت خداحافظی می‌رسد. رهبر قرآن‌هایی را به یادگار به همسر و مادر شهید هدیه می‌دهند. آرمیتا هم از دور سرک می‌کشد که ببیند رهبر چه چیزی در آنها می‌نویسند. بعد هم که مادرش قرآن را می‌گیرد، آن را توی دست مادر می‌بوسد. "رهبر" از آرمیتا اجازه می‌گیرند که یکی از نقاشی‌هایش را بردارند. آرمیتا اجازه می‌دهد: «باشه. همین رو ببر.» و آقا نقاشی آرمیتا از خودش را برمی‌دارند. در این نقاشی هم، لباس دختر صورتی است. از همان صورتی‌ها که ما بزرگترها می‌گوییم «بنفش». موقع خداحافظی، رهبر از آرمیتا می‌خواهند که «یک بوس خوشمزه» بدهد. آرمیتا هم همین کار را می‌کند و بعد هم خودش با بوسیدن صورت آقا، محبتش را تمام می‌کند.