نسل انقلاب و جنگ، قربانی هزار افترا و انگ!

به مناسبت تهاجم اخیر رسانه ای علیه رزمندگان دفاع مقدس

نسل انقلاب و جنگ، قربانی هزار افترا و انگ!

وقتی که قرار شود عده ای، عقده بگشایند و افسار گسیخته از خط قرمزها گذر کنند، با اندک بهانه ای داد و هوار راه انداخته و به آسانی آب خوردن، با ربط و بی ربط، از کاه، کوه و از هیچ، همه چیز ساخته و بطور کاملاً خودجوش! از مجاز، حقیقت را نشانه رفته و با شلیک به هدفی موهوم، به خواسته شوم خود می رسند! اما به چه قیمتی؟! اصلاً برایشان مهم نیست! چرا که در نگاه ماکیاولیستی آقایان، مهم هدفی است که هر وسیله مشروع و نامشروعی را توجیه می کند!

با این مقدمه کوتاه موکداً تاکید می کنم مدتی است که قصه مظلومیت نسل انقلاب و جنگ ما از این قاعده غلط، تبعیت می کند و طی آن نسلی که بزرگترین دستاوردهای عزت آفرین را برای این کشور و مردم به ارمغان آورده، گاهگاهی ناجوانمردانه قربانی کینه ورزی های پنهان و آشکاری می شود که برای نگارنده، هنوز دلیل واضح و بارزی برای اینهمه هجوم هماهنگ بر صاحبان این همه دستاوردهای رنگارنگ از سوی این جماعت پر نیرنگ وجود ندارد! بطور مثال ... .

به مناسبت تهاجم اخیر رسانه ای علیه رزمندگان دفاع مقدس

نسل انقلاب و جنگ، قربانی هزار افترا و انگ!

وقتی که قرار شود عده ای، عقده بگشایند و افسار گسیخته از خط قرمزها گذر کنند، با اندک بهانه ای داد و هوار راه انداخته و به آسانی آب خوردن، با ربط و بی ربط، از کاه، کوه و از هیچ، همه چیز ساخته و بطور کاملاً خودجوش! از مجاز، حقیقت را نشانه رفته و با شلیک به هدفی موهوم، به خواسته شوم خود می رسند! اما به چه قیمتی؟! اصلاً برایشان مهم نیست! چرا که در نگاه ماکیاولیستی آقایان، مهم هدفی است که هر وسیله مشروع و نامشروعی را توجیه می کند!

با این مقدمه کوتاه موکداً تاکید می کنم مدتی است که قصه مظلومیت نسل انقلاب و جنگ ما از این قاعده غلط، تبعیت می کند و طی آن نسلی که بزرگترین دستاوردهای عزت آفرین را برای این کشور و مردم به ارمغان آورده، گاهگاهی ناجوانمردانه قربانی کینه ورزی های پنهان و آشکاری می شود که برای نگارنده، هنوز دلیل واضح و بارزی برای اینهمه هجوم هماهنگ بر صاحبان این همه دستاوردهای رنگارنگ از سوی این جماعت پر نیرنگ وجود ندارد! بطور مثال اینکه اگر شهردار شهری با کم تدبیری جمعی از مسئولین استان یا شهرستان که اتفاقاً بسیاری از آنها، از همین نسل سومی ها هم هستند، تندیس اسبها را از یکی از میادین شهر برداشته و بی جهت یا با جهت، در گوشه ای بگذارد، بلادرنگ معلوم الحالها قلم به دست می گیرند تا هر آنچه در چنته دارند، به چهره نسل انقلاب و جنگ، چنگ انداخته و با خدعه و نیرنگ، رنگ عوض کرده و به محبوب القلوبها انگ زده تا لکه ننگی را به پیشانی آنها بچسبانند! و یا اگر درشهری، عده ای نوجوان و جوان که انطباق نسلی با نسل اول هم ندارند، مانع از برگزاری کنسرتی شده و مسئولین شهر خواسته یا ناخواسته نتوانند نسبت به تامین امنیت و یا برگزاری کنسرت اقدام مثبتی انجام دهند، بلافاصله قلب و حیثیت نسل ایثار، سیبل شده و آماج گلوله هایی از جنس قلم مسموم و طعنه محکوم می گردد! و اما اینبار به بهانه ممانعت از ادامه اکران دو فیلم دارای مجوز مشکوک در شهری، باز هم عقده گشایان در برخی سایت های خبری و تحلیلی داخل کشور به جان رزمندگان اسلام افتاده و با این بهانه که ریشه های این حرکت جمعی نسل امروز، متاثر از اندیشه و انگیزه ایست که نسل ایثار در جامعه پراکنده است و نیز برای سوزاندن مکرر دل همان نسل دلسوز، نیش خنجر قلم خویش را به قلب نسلی فرو می کنند که احتمالاً هنوز جامعه به آنها اقتدا می کند!(اگر چه خوشبختانه مدیران محترم سایتهای مورد نظر، به محض اطلاع از بازتابهای گسترده، مطالب عناصر نفوذی را حذف کردند!) نسل ایثار، قربانی توهم برداشت قلم به مزدانی می گردد که حتی بخود زحمت نمی دهند تا نظر آنها را در باره این اقدامات پرسش کنند! نسلی که در خاک غلطید و در خون غوطه خورد و با پر و بالی شکسته به موطن خویش بازگشت تا باری بر زمین نماند و دغدغه های شهدا استمرار نیابند و آرمانها به فراموشی نگرایند! نسلی که با تأسی از رهنمودهای داهیانه رهبر معظم انقلاب، قانون را محور اقدام خود دانسته و در هیچ صحنه ای، خودسرانه و قانون شکنانه به میدان نیامده و نیز رأی به اقدامات خودسر هیچکس و هیچ جریانی نمی دهد! نسلی که از میدان داری فرهنگ فروشان و یا همان وطن فروشان مدرنیته در موسیقی و سینما و جامعه هنری خون می خورد، اما به حرمت مجوزهایی که از سوی سردمداران فرهنگی جامعه برای آنها صادر شده و می شود، دم برنیاورده و سکوت را بر فریادی که حق اوست، ترجیح می دهد تا کسی نگوید که آنها هنوز در حال و هوای جنگ اند و اینکه احتمالاً می خواهند با مقوله های فرهنگی، برخوردهای سرهنگی داشته باشند! نسلی که مداوماً در زیر ضربات مرگبار قلم های چابک، ولی مسموم قرار می گیرد و در برخوردهای نمادگرایانه و یا حتی مستقیم برخی هنرمندنماها در شعرها، سناریوها، پی اس ها و حتی مقالات اجتماعی، مورد تهاجم واقع می گردد، اما علی وار و تا زمانیکه نام جمهوری اسلامی ایران در احتزاز است، انتقام شخصی از کسی نمی گیرد، اما همیشه محکوم به احکامی با عناوین خشونت طلبانه است! نسلی که از صحنه ها و سنگرهای دفاع از آرمانهای انقلاب اسلامی، امام راحل و شهدای عزیز کنار نمی کشد، اما دیوار هم نمی کشد و سد راه رشد کسانی که حرفی برای گفتن و یا هنری برای ارائه کردن دارند، نمی شود! خانمی در جشنواره ای کشف حجاب می کند و از سوی برخی همکارانش مورد نقد قرار می گیرد، اما در نهایت حیرت، جوابیه همپالکی های او، به توهین های مکرر علیه نسل ایثار مزین می شود! آقایی در جشنواره ای با خانم بدنقشی مصافحه ای می کند و هنرمندان متعهد به تقبیح این دریوزگی ها می پردازند، آنوقت می بینیم که آنها علیه نسل ایثار، تهاجم سازمان یافته ای تدارک دیده تا دل شکنی کنند! خانمی در فیلمی، نقش عریان ایفاء می کند، دلیلش را تنگناهای ذهن ساخته خود بخاطر ارزش گرایی نسل ایثار دانسته و علیه این خوبان موضع گیری می شود! آقایی در جشنواره فجر با طرفداری از سینمای سخیف، علیه ارزشهای اخلاقی جامعه عقده گشایی می کند تا تاریخ مصرف فرهنگ نسل ایثار را پایان یافته اعلام کند و همین را سند جهانی شدن هنرمندنماها بداند! خانمی و آقایی و .... وقتی می خواهند در مجلسی دانس مشترک داشته باشند، یکی از نوحه های حماسی زمان دفاع مقدس را به سخره می گیرند و با یک واژه تغییر یافته، فرهنگ نسل ایثار را تحقیر می کنند! آیا این همان مصداق بارز ضرب المثل معروف نیست که به شکل موزون گفته شد: گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند سر مسگری! این همه طنازان و طراحان لباس و آرایش و معماری و مجسمه و ... در جامعه هنری و حتی در جامعه ورزشی و غیره در داخل و خارج از کشور، در تکاپوی اثبات یک هدف خاص اند و آن اینکه ما بطور پیوسته بباوریم که نسل ایثار، نسلی متروکه است که مورد استقبال و اقتدای نسل امروز نبوده وبلکه باید آنها را در موزه های تاریخ جست و از نگاه آنها، جامعه ما متعلق به نسلی است که احتمالاً هیچ نسبت و تقارنی با نسل ایثار ندارد و حضور این همه شهید، رزمنده، آزاده، جانباز، خانواده های معظم شهدا و نیزاین همه بسیجیان و این همه نیروهای مذهبی و مسجدی و حتی خیل مومنان از نسل امروز، گویی شهروندان درجه 2 و یا درجه 3 و 4 جامعه اند و همین که در کشور زندگی می کنند، باید خدا را شاکر باشند! غافل آنکه ما علاوه بر نسل اول و دوم، در نسل سوم هم بالاترین استقبال از برنامه های ارزشی و اخلاقی و مذهبی را در قالب سفرهای حج عمره دانشجویی و دانش آموزی، اعتکاف ها، دعاهای کمیل و توسل و ندبه و زیارت عاشورا و سفرهای زیارتی و معنوی عتبات عالیات، امام رضا(ع)، سوریه و قم و راهیان نور و سایر زیارتگاههای معتبر کشور و نیز استقبال از طرحهای فوق برنامه بسیج و تبلیغات اسلامی و آموزش و پرورش و همچنین استقبال از مقامات نظام بویژه رهبری معظم، فشردگی صفوف هفتگی نمازهای جمعه در سراسر کشور و راهپیمایی های سراسری مثل 22 بهمن و 9 دی و حضور حداکثری در انتخابات ها و تجلیات متعدد دیگری که ما آنها را فراخوان های نظام می دانیم، همه و همه بعنوان سرمایه های اجتماعی نظام مقدس جمهوری اسلامی اند که متاسفانه تعمداً توسط قلم به مزدها انکار و کتمان می گردند تا مثلاً بتوانند برای بیگانگان خوش رقصی نموده و برای روز مبادای خود، جایی و فرصتی مهیا کنند! متاسفانه لیبرالیسم فرهنگی نیز که در بخشهایی از مدیریت فرهنگی و کارشناسی جامعه نفوذ کرده، کار را بجایی رسانده که حتی دیدگاههای فرهنگی رهبری معظم انقلاب را نیز فاقد زمینه های اجتماعی دانسته و با تحقق آن مخالفت علنی کرده و افسار این مرکب چموش را بر یالهای همان مرکب انداخته و گمان می برند که اکسیر کرده اند، غافل از آنکه آنها حتی با فراخوان چهره های ضدفرهنگی لس آنجلس و سانفرانسیسکو و اقصی نقاط غرب، نه تنها به خود نمی آیند، بلکه از این فضا برای اکثریت نمایی خود بهره برداری کرده و با هورا و هوارکشیدن و استفاده از تریبونها و بلندگوههای نظام، صدای خود را رساتر جلوه داده تا فقط صدای آنها شنیده شده و چهره های آنها دیده شود! این فرهنگ باخته های روشنفکرنما که زمینه چینی فتنه های شبیه فتنه 88 و یا گروه انحرافی نیز ماحصل مانورهای فرهنگی آنهاست، اخیراً ما را تهدید به مقابله به مثل فرهنگی هم نموده و می گویند آیا ما نمی توانیم شبیه همین حرکت را در قبال فیلم مثلاً "قلاده های طلا" انجام دهیم؟! تاسف انگیزتر اینکه این عده در هر فرصتی به همه ارزشهای ما تاخته و به محض اینکه با قهر انقلابی نسل سوم مواجه می شوند، بخاطر فریب افکار عمومی همیشه اینطور جلوه می دهند که نسل اول یعنی نسل ایثار مقابل آنها قرار دارد و اصطلاحاً می خواهند نشانی را غلط داده تا افکار عمومی را به اشتباه اندازند و بلافاصله داد و هوار راه می اندازند و نعره زده و عربده می کشند که فرهنگ ایرانی ما تهدید شده و سریعاً به کمک مان بشتابید! این فریادها از سوی کسانی گوش فلک را کر می کند که با خودفروشی فرهنگی، ایرانیت و ملیت ما را هم در کنار اسلامیت و انسانیت به تاراج گذاشته و برای رسانه های غربی، خوراک تهیه می کنند! کسانی که یک سر آنها به مخملباف و گلشیفته و قبادی و ... می رسد و سر دیگر آنها به افسران ارتش فرهنگی غرب که در جشنواره های غربی، تند تند به خودزنی های فرهنگی ما جایزه می دهند تا ناگفته اثبات کنند که ایرانی ها در این جشنواره ها، سهمیه های از پیش تعیین شده سیاسی دارند! همانانی که از فردای انتشار چنین مقالاتی، تمام عمله های سایبری خود را بسیج کرده تا با فحاشی و هتاکی، هر آنچه که لایق خودشان است، نثار نویسندگان آنها کرده تا به اصطلاح آنها را از اتخاذ مواضع اصولی بازدارند و با بمباران همه جانبه، خاکریزهای مقاومت مومنانه را یکی پس از دیگری فتح کرده و جبهه های فرهنگی ما را به سنگرهای بی دفاع مبدل کنند! بهرحال اگر چه حقیر بهیچوجه موافق مخالفت های خودسرانه عده ای در یک شهرستان علیه هیچیک از سیاستهای نظام مقدس نبوده و قانون شکنی را مباح نمی دانم، اما به شدت با گستاخی های ضد ارزشی عقده ای های فرهنگی نما مخالف بوده و معتقدم که اعتبار نظام و اعتماد مردم به همین نسلی است که متجلی ترین دستاوردش همین نظام جمهوری اسلامی، استقلال، آزادی، عزت و اقتدار و امنیت همه جانبه و استثنایی مشهود در آن است و به همین خاطر بسیار بجاست که قلم های متعهد در اینگونه مواقع به میدان آمده و قدرت بالقوه خود را بالفعل کرده تا برخی ها را توهم نگیرد و اینگونه وقیحانه به همه ارزشها و نیروهای ارزشی جامعه نتازند! تازه همه اینها یک طرف، عده ای متاثر از همین فضاسازی ها، اتفاقات تلخ دنیای سیاست و کمبودهای چرخه اقتصاد و یا تنگناهای مربوط به فضای آموزشی و خلاصه همه چیز را بنام همین نسل ایثار نوشته و تا جایی که می توانند، عقده گشایی کرده و بغض می ترکانند که ما تا زمانی که بر ارزشها پافشاری کرده و نیروهای ارزشی را بر مصادر امور می نشانیم، سرنوشت ما همین است و چاره کار را در کنارکشیدن و یا همان کنارگذاشتن نسل ایثار می دانند! یادمان نرود که امام راحل از چه زمانی نسبت به حاکم شدن نااهلان و نامحرمان اعلام خطر نموده و هشدار داده بودند و راه حل آن را نیز مقاومت حزب الله و نسل وفادار به آرمانهای انقلاب می دانستند. البته وقتی فوکویاما نظریه پرداز بزرگ امریکایی در کنفرانس شیعه شناسی اورشلیم، شیعه را پرنده بلندپروازی می داند که با دو بال شهادت و انتظار پرواز کرده و آن را فراتر از تیرهای پرتابی غرب دانسته و معتقد است که باید این دو بال را هدف گرفت، حالا از این لشکریان فرهنگی غرب هم بعید نیست که بر اساس همان رهنمودهای فوکویاما، چه در سناریوها و چه در مقالات، اینگونه به یادگاران دفاع مقدس تاخته و در یک جنگ نرم فراگیر، با تخطئه فرهنگ شهادت طلبی، به تقویت فرهنگ رفاه طلبی به منظور تغییر باورهای مردم بپردازند! در پایان به بخشهایی از غزل نغز حافظ شیرازی می پردازم که فرمود: رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند / چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند من ار چه در نظر یار خاکسار شدم / رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند چو پرده دار به شمشیر می زند همه را / کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ / که نقش جور و نشان ستم خواهد ماند ضمناً اخبار دریافتی حاکی از آن است که اکران نوروزی این دو فیلم مشکوک که با میدان داری عناصر مرموز و در غیاب وزیر محترم ارشاد اتفاق افتاده بود، خوشبختانه با بازگشت وزیر محترم از سفر خارجی، بلافاصله با تشکیل جلسه شورای صنفی پروانه نمایش، مجدداً بررسی شد و نهایتاً دو فیلم دیگر یعنی نارنجی پوش از داریوش مهرجوئی و بوسیدن روی ماه از همایون اسعدیان جایگزین فیلمهای گشت ارشاد و زندگی خصوصی شده اند! به هر حال شایسته است تا ما به معرفتی برسیم که نه تنها ولی نعمتان جامعه را مورد تفقد قرار دهیم، بلکه با کسانی که به نحوی نسبت به آنها بی مهری می کنند نیز برخورد شدید داشته تا جرأت تکرار و توسعه برخورد مشابه را از آنها و دیگر همپالکی هایشان بستانیم و جامعه را قدرشناس و سپاسگذار آنها نگه داریم. صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه               (برگرفته از سایت اصولگرا)