آگاهی مؤمنان حقیقی بر اعمال انسان ها
در روز قیامت آن کسی میتواند تحمل و درک شهادت کند و سپس آن را ادا نماید که از مقربین باشد، دارای نور و علم و درایت، در آیه قرآن وارد است که: وَ قلِ اعْمَلُواْ فسَیَرَی اللهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدونَ إلَی' عَـالِمِ الْغَیْبِ وَالشهَـادَةِ فیُنَبئکُم بمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ؛ بگو ای پیامبر: شما عمل کنید پس بطور حتم خداوند عمل شما را می بیند، و رسول خدا و مؤمنین می بینند، و بطور مسلم شما بسوی خداوندی که به پنهان و آشکارا داناست باز گردانیده میشوید! و آن خداوند شما را به آنچه ... .
آگاهی مؤمنان حقیقی بر اعمال انسان ها
در روز قیامت آن کسی میتواند تحمل و درک شهادت کند و سپس آن را ادا نماید که از
مقربین باشد، دارای نور و علم و درایت، در آیه قرآن وارد است که: وَ قلِ اعْمَلُواْ
فسَیَرَی اللهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدونَ إلَی'
عَـالِمِ الْغَیْبِ وَالشهَـادَةِ فیُنَبئکُم بمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ؛ بگو
ای پیامبر: شما عمل کنید پس بطور حتم خداوند عمل شما را می بیند، و رسول خدا و
مؤمنین می بینند، و بطور مسلم شما بسوی خداوندی که به پنهان و آشکارا داناست باز
گردانیده میشوید! و آن خداوند شما را به آنچه عمل نموده اید آگاه خواهد ساخت!»
(توبه/105).
اعمال ما از دیدار خدا مخفی نیست؛ ولی عجیب اینست که از پیامبر و مؤمنان هم مخفی
نیست. چگونه با انسان، پیامبر و مؤمنان همراه و همقدم و همزمان و هم مکانند که عمل
انسان را می بینند و بر آن گواهی میدهند؟ آری مومنان واقعی به دنبال روش رسول الله
و به پیروی و تبعیت از آن سنت و آئین راستین، در غیب و شهود انسان را می بینند و
از اعمال او باخبرند. در روز قیامت پیامبر اکرم و مؤمنان که تحمل شهادت از مردم
میکنند، و سپس که مردم را بسوی خدا میبرند و خداوند بوسیله شهادت این گواهان مردم
را به اعمالشان آگاه میکند، عین آگاه کردن خود خداست، تحمل و اداء شهادت رسول خدا،
مؤمنین عین شهادت خود خداست.
علی بن إبراهیم قمی در تفسیرش از امام صادق علیه السلام روایت میکند که فرمود:
«أعمال بندگان هر صبح و شامی به حضرت رسول أکرم صلی الله علیه وآله وسلم عرضه
داشته میشود، چه اعمال نیکوکاران از مردم و چه اعمال بد کرداران از آنها؛ پس هان
ای مردم! در حذر باشید! و باید یکایک از شما از اینکه عمل زشت او را بر پیغمبرش
عرضه دارند در شرم و حیا و خجالت فرو رود!».
عیاشی در تفسیر خود از حضرت صادق علیه السلام آورده است که از آن حضرت درباره
تفسیر آیه: «وَ قلْ اعْمَلُواْ فسَیَرَی اللهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ
وَالْمُؤْمِنُونَ» سؤال شد که مراد از مؤمنون چه کسانی هستند؟ حضرت فرمودند: «هُمُ
الأئِمةُ؛ ایشان امامانند» (تفسیر عیاشی ج2 ص109).
اخبار وارده در این موضوع فوق حد استفاضه است و در کتب حدیث و تفسیر همه جا به چشم
میخورد. تصور نکنید هر کسی شهادتین بر زبان جاری کرد و دنبال هر فسق و فجوری هم
رفت، به همین نام ایمان میتواند از بواطن اعمال خبر دهد؛ مراد از مؤمنون در اینجا
کسانی هستند که به مقام ایمان واقعی رسیدند، به مقام یقین نائل آمده اند، معارج و
مدارج انسانیت را پیموده اند و به مقام کمال نائل آمده اند. آنان از مقربین هستند.
روایات بسیاری داریم که اعمال را در هر هفته خدمت امام مهدی علیه السلام عَجل
اللهُ تعالی فرجَه عرضه میدارند، و حضرت نسبت به اعمال خوبی که انسان انجام داده
است خوشحال میشوند و نسبت به اعمال بد محزون و غمگین میگردند. البته در مؤمنین
متقی و خداشناس نیز کم و بیش از اطلاع بر غیوب و ضمائر و اسرار دیده شده است. البته
نه به آن درجه ای که در امام علیه السلام موجود است بلکه به مراتب نازل تر و پائین
تر. برگرفته
از سایت طهور